Η 25η Οκτωβρίου είναι σημαδιακή ημερομηνία για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι η μέρα που έγινε η σέντρα στο πρώτο πρωτάθλημα Α! Εθνικής Κατηγορίας. Από τότε μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Γράφει ο Χρήστος Σούτος
Το 1959-60 είναι η σεζόν που σηματοδοτεί την έναρξη του πρωταθλήματος της πρώτης κατηγορίας. Από την πρώτη εκείνη αγωνιστική πέρασαν πολλά χρόνια, ομάδες εξαφανιστήκαν, άλλες εμφανίστηκαν και το πρωτάθλημα άλλαξε πολλά ονόματα. Το μόνο που έμεινε ίδιο είναι η αγάπη του κόσμου για το σπορ, οι ήρωες της Κυριακής που λατρεύονται και η αδημονία για τον αγώνα της αγαπημένης μας ομάδας. Το πρωτάθλημα με τον καιρό έγινε επαγγελματικό, οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών αυξήθηκαν, αλλά δυστυχώς η χώρα μας παραμένει αρκετά πίσω σε ζωτικά θέματα για την ανάπτυξη του αθλήματος.
Η Α! Εθνική έγινε Superleague, αλλά …
Η πρώτη σεζόν του 1959-60 έβαλε τα θεμέλια γι’ αυτό που ζούμε σήμερα. Οι ομάδες που έδωσαν το παρόν στην πρώτη εκείνη σέντρα είναι οι περισσότερες γνωστές και αρκετές εξ αυτών συνεχίζουν να αποτελούν μέλη της Α! Εθνικής αδιαλείπτως. Παναθηναϊκός, ο οποίος και κατέκτησε τον τίτλο, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ δεν έχουν λείψει ποτέ από το πρωτάθλημα. Το ίδιο θα είχε πετύχει και η ΑΕΚ αν δεν είχε την περιπέτεια των χρεών πριν λίγα χρόνια που την ανάγκασαν να απουσιάσει για δύο χρονιές. Το 1979-80 στην ζωή μας μπήκε ο επαγγελματισμός. Οι Σύλλογοι απέκτησαν εταιρική υπόσταση, οι παίκτες υπέγραψαν συμβόλαια και τα δεδομένα άλλαξαν. Το πλειοψηφικό πακέτο των ομάδων ανέλαβαν επιφανείς παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου. Εφοπλιστές, επιχειρηματίες μπήκαν στο παιχνίδι και πλέον το πρωτάθλημα διεξαγόταν από την Ε.Π.Α.Ε υπό την επιστασία της Ε.Π.Ο. Η Ε.Π.Α.Ε από την σεζόν 2006-07 έγινε Superleague και το πρωτάθλημα απέκτησε καινούριο τίτλο. Ο βασικός λόγος για την αλλαγή αυτή ήταν η προσπάθεια να υπάρξει κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, κάτι που λειτούργησε για λίγα χρόνια, αλλά πήγε σύντομα περίπατο. Η Suprleague έγινε Superleague 1 την σεζόν 2019-20, όμως οι παθογένειες δεν είναι δυνατόν να πάψουν να υφίστανται με ένα νέο όνομα.
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με τριτοκοσμικές συνθήκες
Τα προβλήματα μετά από 60 και πλέον χρόνια είναι ακόμα εδώ. Η βελτίωση σε σχέση με το χρονικό διάστημα που έχει περάσει από την πρώτη σέντρα αναλογικά μικρή. Τα γήπεδα μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παλιά και μη φιλικά για το κοινό. Η προσέλευση των φιλάθλων χρόνο με τον χρόνο να φθίνει. Η βία, αν και για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι δεν είναι μόνο ελληνικό προνόμιο, είναι παρούσα και στερεί από τον υγιή φίλαθλο την ευκαιρία να δει την αγαπημένη του ομάδα όσο συχνά θα ήθελε. Το τηλεοπτικό τοπίο κάθε σεζόν αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ των ομάδων και συχνά – πυκνά γίνεται η αιτία να καθυστερεί η έναρξη του πρωταθλήματος. Οι Έλληνες παίκτες αγνοούνται, αφού ακόμα και στις μικρότερες ομάδες προτιμώνται καραβιές ξένων παικτών αμφιβόλου ποιότητας και αξίας. Προσθέστε σε όλα αυτά και την παρουσία εδώ και λίγα χρόνια των ξένων διαιτητών στα σπουδαία ματς και τα ντέρμπι και θα καταλάβατε πόσο προβληματικό είναι το σκηνικό του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το μέλλον περνάει μέσα από την νέα γενιά
Το μέλλον είναι η νέα γενιά. Όσο και αν ακούγεται κλισέ είναι μια αλήθεια, είναι η πραγματικότητα. Σε όλους τους τομείς ισχύει κάτι τέτοιο. Η νέα γενιά προπονητών καλείται να εμπιστευτεί τον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Να του δώσει ρόλο, να τον κάνει πρωταγωνιστή. Ο νέος φίλαθλος πρέπει να μάθει να έχει υπομονή. Να στηρίζει την ομάδα του στα δύσκολα, να μάθει να εμπιστεύεται τον παίκτη του από την ακαδημία, από τις υποδομές. Να μην τον στήνει στον τοίχο με την πρώτη στραβή. Τέλος η νέα γενιά παραγόντων. Οι ηγέτες των ομάδων καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Καλούνται να δουν το συνολικό συμφέρον, όχι το ατομικό. Είναι απορίας άξιο πως τόσο σπουδαίοι στους τομείς τους επιχειρηματίες, κάνουν σαν μικρά παιδιά όταν η κουβέντα έρχεται στον κοινό στόχο. Το προϊόν είναι εκεί και ψάχνει τον τρόπο να αναδειχθεί. Η συνταγή είναι μια και μοναδική. Συναίσθημα και οργάνωση. Αυτό απαιτείται. Τα υπόλοιπα είναι απλά δικαιολογίες.
