Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει πολλές προεκτάσεις. Πέρα από τα τραγικά επακόλουθα του πολέμου, απώλεια ανθρώπινων ζωών. ροές προσφύγων, καταστροφές υποδομών, υπάρχουν συνέπειες και στον παγκόσμιο αθλητισμό. Γράφει ο Χρήστος Σούτος
Είναι σίγουρο ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν με την απόφαση του να εισβάλει στα Ουκρανικά εδάφη, είχε στο μυαλό του την παγκόσμια κατακραυγή και τις πιθανές κυρώσεις που θα είχε η ενέργεια αυτή για τη χώρα του. Το τελευταίο ίσως που τον απασχολούσε είναι οι δυσκολίες που θα έφερνε ο πόλεμος στον ρωσικό αιθλητισμό. Η Ρωσία δεν είναι μόνο μία τεράστια στρατιωτική μηχανή, αλλά και μία εξαιρετικά μεγάλη δύναμη σε πολλά ομαδικά και ατομικά αθλήματα. Οι ομάδες της χώρας είναι οικονομικά εύρωστες και ικανές να δελεάσουν σπουδαίους παίκτες από όλα τα μήκη της υφηλίου. Παρά τις δύσκολες συνθήκες ζωής στη Ρωσία, εξαιτίας κυρίως των καιρικών συνθηκών, σπουδαίοι αστέρες έλκονται από τις μεγάλες αμοιβές και μεταγράφονται στους συλλόγους της.
Η εισβολή στην Ουκρανία και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που αυτή έφερε,ήταν λογικό να επηρεάσουν και τον αθλητισμό. Σχεδόν από την πρώτη μέρα, εμφανίστηκαν οι πρώτες τάσεις αποχώρησης παικτών από ομάδες που μέχρι πρότινος αποτελούσαν πόλο έλξης για πολλά μεγάλα ονόματα. Τον χορό των αποχωρήσεων ξεκίνησε ο Τόρνικε Σενγκέλια, διεθνής Γεωργιανός μπασκετμπολίστας της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο σούπερσταρ με καταγωγή από τη γειτονική της Ρωσίας, Γεωργία, δήλωσε ότι δεν προτίθεται να συνεχίσει να αγωνίζεται για την ομάδα του Κόκκινου Στρατού, από την στιγμή που ο Πούτιν αποφάσισε να κάνει πόλεμο στην Ουκρανία. Την ίδια διάθεση, με διαφορετικά ενδεχομένως κριτήρια, δείχνουν και άλλοι αστέρες της ομάδας της Μόσχας, όπως ο Χάκετ, ο Μπόλονμποι, ο Κλάιμπεργκ, ο Βόϊτμαν και ο Λιουντμπεργκ. Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλες ομάδες της Euroleague, όπως η Ούνιξ και η Ζενίτ. Η απόφαση της Ευρωλίγκας να αναβάλει τα παιχνίδια των ρωσικών ομάδων που συμμετέχουν στη διοργάνωση μέχρι νεοτέρας, αλλά και οι διαδοχικές αποφάσεις των ομοσπονδιών σε πολλά αθλήματα να ματαιώσουν οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα έχει συμμετοχή ομάδων από τη Ρωσία ή ακόμα πολύ χειρότερα να αποβάλλουν τους συλλόγους της χώρας από την συνέχεια των διοργανώσεων, έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές ντόμινο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο αθλητισμός πολύ πριν λειτουργήσουν τα οποιαδήποτε αντανακλαστικά των πολιτικών, έδειξε τον δρόμο στοχεύοντας όχι στην εξαφάνιση και ισοπέδωσε του ρωσικού αθλητισμού, αλλά στον να αναδείξει τη σημασία των σπορ στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε μία ειρηνική κοινωνία. Δεν μπορεί να παίζονται αγώνες στο έδαφος μίας χώρας που αποφάσισε να επιτεθεί και να οδηγήσει σε απώλειες ζωών μέσα σε μία νύχτα. Οι εικόνες των αθλητών Ουκρανικών ομάδων που έρχονται από τις εμπόλεμες περιοχές είναι σοκαριστικές και δεν ταιριάζουν με τον σκοπό και το ενωτικό πνεύμα του αθλητισμού. Οι μεν γηγενείς ντυμένοι στρατιωτικά δηλώνοντας ότι θα πολεμήσουν για την ελευθερία, οι δε ξένοι εκλιπαρώντας τις χώρες τους για σχέδιο δαιφυγής από την κόλαση.
Ο αθλητισμός, είτε επαγγελματικός ή ερασιτεχνικός, είναι το πιο ωραίο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας. Το πρωτεύον είναι η ίδια η ζωή και η υπεράσπιση των θεμελιωδών αξιών και δικαιωμάτων μιας σύγχρονης, παγκόσμιας, κοινότητας. Στην περίπτωση που αυτά καταπατούνται, τότε τα σπορ μοιραία μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
