Η σχέση του ελληνικού ποδοσφαίρου με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ήταν ανέκαθεν δύσκολη και κυρίως χωρίς συνέπεια από πλευράς των ομάδων μας. Θα είναι μια από τα ίδια και φέτος; Γράφει ο Χρήστος Σούτος.
Πρώτο πιάτο την Πέμπτη το βράδυ στην επανέναρξη των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων για τους εναπομείναντες εκπροσώπους μας σε αυτές και μπήκαμε με το ….αριστερό. Ήττα για τον ΠΑΟΚ στην Δανία, από την Μίντιλαντ, ήττα και για τον Ολυμπιακό στην Ιταλία από την Αταλάντα. Ήττες που αφήνουν ορθάνοιχτη την πόρτα της πρόκρισης, αρκεί οι δύο τους να κάνουν μια καλύτερη και σίγουρα πιο πειστική εμφάνιση.
Το θέμα μας, όμως, δεν είναι μόνο η φετινή χρονιά. Το θέμα έχει να κάνει με την διαχρονικότητα της “σχέσης ” του ελληνικού ποδοσφαίρου με τα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Οι ομάδες μας πότε δεν κατάφεραν, με εξαίρεση ελάχιστες φορές κυρίως από τον Παναθηναϊκό, να φτάσουν κοντά στην διεκδίκηση ενός τροπαίου. Το ερώτημα είναι ένα. Μπορούσαν ή η απόσταση με τους αντιπάλους μας ήταν ανέκαθεν τόσο μεγάλη που δεν επέτρεπε τα όνειρα. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
