Την Παρασκευή το βράδυ έπεσαν οι τίτλοι τέλους σε μια σπουδαίου καριέρα ενός μεγάλου αθλητή. Ο Γιώργος Πρίντεζης, όμως, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένας ακόμα τεράστιος παίκτης. Γράφει ο Χρήστος Σούτος.Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ μετά το 2016 και κατέκτησε το πρώτο του νταμπλ μετά από 25 ολόκληρα χρόνια. Ήταν το 13ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Το πήρε μάλιστα με εμφατικό τρόπο “σκουπίζοντας” τον αιώνιο αντίπαλο του με 3-0 στους τελικούς. Σλούκας, Βεζένκοφ, Γουόκαπ, Φαλ, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου ήταν βασικοί πρωταγωνιστές. Γράψτε λάθος. Ο μοναδικός και πραγματικά μεγάλος πρωταγωνιστής, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά για το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα στους φετινούς τελικούς ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης.
Όλη η αθλητική ζωή του στα ερυθρόλευκα
Στις 29 Απριλίου του 2001 ο Ολυμπιακός είδε για πρώτη φορά τον Γιώργο Πρίντεζη να πατάει παρκέ. Λίγους μήνες πριν ο νεαρός (στα 15 του μόλις) ταλαντούχος μικρός πόζαρε δίπλα στα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας του γεμάτος συστολή και προσμονή για το αύριο. Ολυμπιακός από κούνια, το παιδικό του δωμάτιο γεμάτο από αφίσες παικτών του Ολυμπιακού, έζησε τις μεγαλύτερες στιγμές της αθλητικής του καριέρας φορώντας τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας με ένα μικρό διάλειμμα τη σεζόν 2006-07 στη Λάρισα και τη διετία 2009-2011 όταν βρέθηκε στη Μάλαγα. Από το 2011 που επέστρεψε στον Πειραιά δεν ξανάφυγε πραγματοποιώντας μία καριέρα ονειρική με τέσσερα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα Ελλάδας και δύο τρόπαια Ευρωλίγκα.
Το πεταχτάρι της Κωνσταντινούπολης
Το περίφημο κάτι σαν σουτ που έκανε στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, μετά από ασίστ του Βασίλη Σπανούλη, χαρίζοντας την κούπα στον Ολυμπιακό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ είναι σίγουρα αυτό για το οποίο θα τον θυμούνται όλοι, όσα χρόνια και αν περάσουν. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Παίκτης γεννημένος για τα μεγάλα ματς, ποιος ξεχνάει το τρίποντο κόντρα στην Μπαρτσελόνα που οδήγησε τον Ολυμπιακό στο Final Four, ήταν για χρόνια ένα από τα καλύτερα τεσσάρια που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη. Ήταν παίκτης με προσφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, που δεν φοβόταν να βγει μπροστά στα δύσκολα και που ποτέ δεν σκέφτηκε να αλλάξει πολιτείες για κάποια παραπάνω χρήματα, τελειώνοντας τις συζητήσεις για τις ανανεώσεις των συμβολαίων του πολύ γρήγορα. Γιατί να το κάνει άλλωστε, αφού έπαιζε στην αγαπημένη του ομάδα, ένιωθε καλά και γούσταρε.
Προσωπικότητα ευρείας αποδοχής
Ο Πρίντεζης δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να πουλήσει οπαδιλίκι για να γίνει αρεστός. Ο κόσμος του Ολυμπιακού ήξερε πόσο αγαπάει την ομάδα, οι αντίπαλοι τον σεβόντουσαν και ο ίδιος νοιαζόταν μόνο για το τι κάνει στο παρκέ και όχι για οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι τυχαίο που ο μεγάλος Σάρας είπε για αυτόν, ότι την εποχή της μεγάλης αντιπαλότητας στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού έλεγαν ότι ο μόνος που θα μπορούσε να πάει από τις δύο ομάδες στην έδρα του αντιπάλου και να δει παιχνίδι χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα, ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης. Σπουδαίος και ως άνθρωπος βοηθάει τη γενέτειρά του, τη Σύρο, όσο περισσότερο μπορεί. Το μόνο ίσως που του έλειψε ήταν μία ακόμα μεγάλη διάκριση με την Εθνική Ομάδα, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 127 φορές και κέρδισε μαζί της ένα χάλκινο μετάλλιο το 2009.
Το μπάσκετ τον έχει ανάγκη
Το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει περιθώρια να μην αξιοποιεί ανθρώπους με την ποιότητα και το ήθος του Γιώργου Πρίντεζη. Παιδιά που δεν επένδυσαν την καριέρα τους στην τοξικότητα και τον τυφλό οπαδισμό επιβάλλεται να αναλαμβάνουν καίριες θέσεις στο οικοδόμημα συνολικά του ελληνικού αθλητισμού. Ακόμα και χθες, στη δική του βραδιά που θα μπορούσες να του συγχωρήσεις σχεδόν τα πάντα, ο ίδιος επέλεξε να πει ότι: “Οι επιτυχίες φτιάχνουν φιλάθλους και οι αποτυχίες και δύσκολες στιγμές οπαδούς”, δείχνοντας με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως αντιμετωπίζει ο ίδιος αυτό που ονομάζουμε πρωταθλητισμό και επαγγελματικό αθλητισμό. Ας ελπίσουμε, ότι τόσο ο ίδιος, όσο και η νέα ηγεσία της ΕΟΚ θα βρουν τον τρόπο για να μείνει ο Πρίντεζης κοντά στο σπορ βοηθώντας τα νέα παιδιά να κατανοήσουν τις αξίες του αθλήματος.
